Η σημερινή ημέρα έχει το δικό της ανεξίτηλο ιστορικό ίχνος και σε αυτό δεν χωράει αμφιβολία. Το θέαμα σήμερα (17/11) το πρωί στο προαύλιο του σχολείου όμως, ήταν θλιβερό. Το σχολείο μας αριθμεί περίπου 300 παιδάκια και ζήτημα αν σήμερα προσήλθαν 100. Γιατί; Τι είναι αυτό που οδήγησε σε αυτό το γεγονός;
Καταλαβαίνω ότι όλοι μας έχουμε υποχρεώσεις, ότι "τρέχουμε" όλη μέρα, πολλές φορές για να εξασφαλίσουμε τα προφανή. Αν σήμερα, το σχολείο είχε ανακοινώσει ότι θα γίνουν κανονικά τα μαθήματα και μόνο τις 2 τελευταίες ώρες μια εκδήλωση για το Πολυτεχνείο, μήπως θα είχαμε απαρτία; Εξάλλου από ότι έμαθα, κάποιες ομιλίες εντός της αίθουσας έγιναν.
Τι θα είχαμε καταφέρει έτσι; Τα παιδιά, όλα τα παιδιά, θα ήταν εκεί που οφείλουν και πρέπει να είναι (στο σχολείο), όλα τα παιδιά θα είχαν ακούσει αυτά τα πραγματικά σπουδαία πράγματα που τους είπαν οι δάσκαλοι τους και το σπουδαιότερο, κανένα παιδί δεν θα έβλεπε ένα θεσμό να απαξιώνεται.
Έχοντας αναγάγει τη 17η Νοέμβρη σε Εθνική εορτή το μόνο που καταφέραμε είναι να τη θάψουμε. Δεν πρέπει να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα. Το σπουδαιότερο δε, είναι ότι καταλαβαίνουν καλύτερα εκείνα τα γεγονότα που βιώνουν. Αυτό που βίωσαν σήμερα ήταν η απαξίωση και η αδιαφορία απέναντι στο θεσμό. Αυτό θα εμφανιστεί εν καιρώ και όχι άμεσα, ειδικά όσο τα παιδιά είναι ακόμα πλήρως κατευθυνόμενα. Τι θα τους απαντήσουμε όταν σε αντίστοιχη περίπτωση (βλέπε 28η Οκτώβρη ή 25η Μάρτη) θα ρωτήσουν: "Σήμερα, γιατί να πάμε σχολείο, αφού είναι Εθνική εορτή;"
Γιατί το φτέξιμο το ρίχνουμε στους δασκάλους που αποφάσισαν να μην γίνει μάθημα στις 17 Νοέμβρη και όχι παρακαλώ στους γονείς που δεν έστειλαν τα παιδιά τους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι διαφωνώ ριζικά. Δηλαδή ο γονιός θεωρεί ότι οι συζητήσεις, οι ομιλίες των δασκάλων, οι παρουσιάσεις και τα τραγούδια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΗ; Λυπάμαι πραγματικά. Εγώ σαν γονιός θεωρώ ότι αυτές είναι πολύ σημαντικές στιγμές για τη σωστή ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ των παιδιών μας. Και πραγματικά λυπάμαι για τους γονείς που δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι για το παιδί το να συμμετέχει σε αυτές.
Οχι μόνο για το περιεχόμενο της 17 Νοέμβρη και τα μηνύματα που στέλνει στη δύσκολη αυτή εποχή, αλλά και γενικότερα είναι σημαντικό μέσα στο σχολικό πρόγραμμα να εντάσσονται συζητήσεις, ανταλλαγές συναισθημάτων και απόψεων! Η γνώση δεν είναι μόνο πράξεις και ορθογραφία! Είναι κρίση, είναι δημιουργική σκέψη, είναι φαντασία...
Σε καμία περίπτωση το φταίξιμο δεν πέφτει μόνο στους δασκάλους. Βασικά, με εμάς τους γονείς τα βάζω που απαξιώνουμε εντελώς τα γεγονότα. Δεν φτάνει που το σχολείο βγαίνει και λέει: "θα γίνει μια αναφορά στο γεγονότα και θα σχολάσουμε μετά την πρώτη ώρα", ερχόμαστε και εμείς και δίνουμε τη χαριστική βολή καθώς δεν στέλνουμε καν το παιδί σχολείο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αφορμή αυτή την ιστορία θα αναρτήσω μια ψηφοφορία με θέμα την επέτειο της 17ης Νοέμβρη. Σας προσκαλώ όλους να λάβετε μέρος και όταν ολοκληρωθεί θα φροντίσω τα αποτελέσματα να δημοσιευτούν ώστε να υπάρξει σχολιασμός και να κοινοποιηθούν στο σύλλογο των καθηγητών, απλά για ενημέρωση.